Głowa (łac. caput) – część ciała zwierząt, zajmująca u człowieka i u innych ssaków szczytowe umiejscowienie (ewentualnie przednie). Szyja (collum) stanowi podporę dla głowy oraz drogę łączącą ją z tułowiem i kończyną górną.
Kostne rusztowanie głowy stanowi czaszka (cranium), zapewniająca ochronę zawartego w niej mózgu (cerebrum). W obrębie przedniej części czaszki, tzw. trzewioczaszki, osadzony jest narząd wzroku oraz początek dróg: pokarmowej i oddechowej. W części skroniowej czaszki znajduje się narząd słuchu. Głowa dorosłego człowieka waży około 4–5 kg.
U niektórych stawonogów (skorupiaki i szczękoczułkowce) wykształcił się głowotułów. U skorupiaków jest to część ciała powstała ze zrośnięcia się głowy z częścią segmentów tułowia (1-5), gdzie odcinek głowowy nie jest podzielony na segmenty. U szczękoczułkowców głowotułów powstał w rozwoju osobniczym. Głowa zrosła się ze wszystkimi segmentami tułowia. U większości grup brak podziału na segmenty (szczątkowa segmentacja występuje u solfug).
Od wyrazu "głowa" w wielu językach pochodzą pojęcia określające rzeczy uznane za najważniejsze dla czegoś, jak głowa państwa czy wywodzące się z łac. caput wyrazy kapitan, kapituła.
