Καραϊβική ονομάζεται η γεωγραφική περιοχή που περιλαμβάνει την Καραϊβική Θάλασσα και το Αρχιπέλαγος Λουκάγιαν, δηλαδή ένα σύμπλεγμα τροπικών νησιών με 13 χώρες και 17 κτήσεις. Εκτείνεται από το Μεξικό έως τη Βενεζουέλα. Στα νησιά της Καραϊβικής ζούνε περίπου 44 εκατομμύρια κάτοικοι σε μία έκταση 230.000 χλμ². Δίπλα από τον λιγοστό εναπομείναντα ιθαγενή Ινδιάνικο πληθυσμό ζούνε κυρίως κάτοικοι με Ευρωπαϊκή και Αφρικάνικη καταγωγή όπως και ένα μικρό ποσοστό Ασιατών και Ινδών (κυρίως στα νησιά Τρινιντάντ και Τομπάγκο). Το μεγαλύτερο έθνος είναι η Κούβα με πληθυσμό περίπου 11,2 εκατομμύρια κατοίκους (2012). Το κύριο παραγόμενο προϊόν είναι η ζάχαρη. Την Καραϊβική ανακάλυψε ο Χριστόφορος Κολόμβος το 1492.
Η Καραϊβική θάλασσα είναι τροπικό σώμα νερού, όμορο του Ατλαντικού ωκεανού και νοτιοανατολικά του Κόλπου του Μεξικού. Καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος της Καραϊβικής Τεκτονικής Πλάκας και περικλείεται στο νότο από τη Βενεζουέλα, την Κολομβία και τον Παναμά, δυτικά από την Κόστα Ρίκα, τη Νικαράγουα, την Ονδούρα, τη Γουατεμάλα, το Μπελίζ και τη χερσόνησο Γιουκατάν στο Μεξικό, στο βορρά από τα νησιά των Μεγάλων Αντιλλών (Κούβας, Ισπανιόλα, Τζαμάικα και Πουέρτο Ρίκο) και ανατολικά από τις Μικρές Αντίλλες.
Το Αρχιπέλαγος Λουκάγιαν ή Αρχιπέλαγος των Μπαχάμας περιλαμβάνει τις Μπαχάμες και τα νησιά Τερκς και Κέικος.
Τα νησιά της Καραϊβικής αποκαλούνται και Δυτικές Ινδίες. Την ονομασία αυτή την οφείλουν στη λάθος εκτίμηση του Χριστόφορου Κολόμβου, ο οποίος όταν έφτασε στα νησιά της Καραϊβικής το 1492, πίστεψε ότι είχε φτάσει στην Ινδία (της Ασίας).
