Welon (ubiór)
Welon (ubiór) – płat tkaniny, upinany na głowie (lub na nakryciu głowy) i opuszczany na ramiona i plecy, stanowiący część ubioru.
Welon występuje głównie w ubiorach żeńskich – w stroju panny młodej) i żałobnym). Spotykany jest również w męskich strojach duchownych niektórych wyznań oraz jest noszony przez zakonnice wielu zgromadzeń.
Welony wykonywane są z reguły z lekkich tkanin, bardziej lub mniej przezroczystych np.tiulu, koronki, szyfonu. W przypadku stroju zakonnego wykonywane są z tkanin nieprzeźroczystych, koloru białego, czarnego, rzadziej niebieskiego, a dawniej także czerwonego.
Welony żeńskich strojów ślubnych są zwykle barwy białej, rzadziej kremowej, błękitnej itp. – zawsze dopasowanej do koloru sukni. Welony żałobne noszone przez wdowy, przyczepiane dawniej do czepców, mają barwę czarną.
Długość welonów zwłaszcza ślubnych może być różna – krótki o długości do 50 cm aż do kilku bądź kilkunastu metrów w tzw. welonie katedralnym.
Welon ślubny ma także różną objętość – 140 cm, 180 cm lub 275 cm. W zależności od tego welon mniej lub bardziej osłania ramiona panny młodej.
