Płot, parkan, blanka – typ ogrodzenia, służący separacji danego areału od środowiska zewnętrznego, tudzież innego typu bytów żyjących.
nazwa płot, grodza pleciona z chrustu (XIV wiek), wywodzi się od słów pleść/(s)platać, gdyż pierwsze płoty, przynajmniej na obszarze Słowiańszczyzny i innych, tworzone były z gałęzi (chrustu) przewijanych poziomo między palikami. Płot najczęściej otaczał pastwisko, zrobiony był z pojedynczych drągów przybitych do kołków i nazywał się gródź, rzadziej ogrodzenie.
nazwa parkan, węg. párkány, śrgniem. parkan (XIV wiek) – ogrodzenie, zwykle z dylów lub desek (sztachet). Wysoki z balów drewna lub desek umocowanych pomiędzy słupami służył w dawnych czasach do fortyfikacji miast.
nazwa blanka (Warmia, Mazury).
